Soms moet je even alleen staan
Dan denk je, kan ik dit wel aan?
Je wilt graag zelfstandig zijn
Maar dit voelt als onbekend terrein
Je weet jezelf geen houding te geven
Je loopt voor je gevoel te zweven
Je voelt een onrust en een angst
Je voelt je op je bangst
Alles komt samen in deze dagen
Je durft het je niet af te vragen
Maar wanneer je alleen bent
Ga je piekeren, je gedachten afgewend
Wat als er iets gebeurd?
Door die gedachten word je meegesleurd
Ze razen door je hoofd als een trein
Je voelt je totaal niet fijn
Langzaam neemt de paniek toe
Je voelt je doodmoe
Dan is het tijd om je rust te nemen
Even los te komen van de problemen
Jezelf weer herpakken
Zodat de paniek weer kan zakken
Jezelf realiseren, ook dit kan over gaan
Je kunt prima op eigen benen staan
©Ilona brandwacht