Elke keer gebeurd het me weer
Mijn gedachten halen me neer
Ik weet de theorie van hoe het moet
Alleen is het mijn hoofd die het elke keer doet
Het zaait twijfels en emoties in het rond
Zodat ik niet meer weet waar ik stond
Ik raak hierdoor weer in paniek
Voel me lichamelijk ziek
Weet niet waar het te zoeken
Het is nooit zoals in de boeken
Nog nooit eerder beschreven op papier
Het uit zich bij mij op een andere manier
Ik kan de handleiding nog steeds niet vinden
Kan de ervaringen niet aan elkaar binden
Alles is als een andere situatie
En komt binnen als nieuwe informatie
Ik herken de overeenkomsten niet
Alsof mijn brein het niet ziet
Moet weer opnieuw wennen aan het idee
Voel me dan niet echt meer okay
Mijn hartslag word sneller en sneller
IJsberend, daar gaat mijn stappenteller
Zelfs als ik rustig tot 10 tel
Adem ik nog oppervlakkig en snel
Mijn brein draait over uren
Mijn lichaam krijgt het te voor duren
Dat ik in paniek raak misschien
Kan niemand aan mij zien
Voor de buitenwereld ben ik kalm
Maar ik hou me vast aan mijn laatste strohalm
Soms zou ik willen dat ze het wisten
Hoe mijn brein toch zo kan twisten
Ik voel me soms alleen op deze planeet
Alsof ik in alle stilte leed
Door het anders zijn ben ik wel uniek
Toch zorgt die gedachte soms ook voor paniek
Als een ander was zoals mij
Kunnen ze echt begrijpen wat ik zei
Dan snappen ze het verloop
De reden voor mijn gedachten knoop
Zonder met dat muntje te tossen
Kunnen zij het misschien wel oplossen
©Ilona Brandwacht